{نامه ای برای خاطرات عزیزم/مای هیرو آکادمی عزیز...}

میدونم خوب میدونم...
هیچکدوم از شخصیت هات واقعی نبودن ولی،خواستم بگم باز هم از همشون متشکرم
از تک تکشون ، حتی از ویلنا
وقتی ۹ سالم بود انیمه دیدن رو با شما شروع کردم ،درست یادمه ،بعدش چنان خوشحال شدم ،که تصمیم گرفتم یه قهرمان باشم
هیچوقت یادم نمیره این حرفت اوچاکو اوراراکای عزیز ، با تموم نفرتی که ازت داشتم حرفت درست بود، کی از قهرمانا وقتی نیاز به محافظت دارن محافظت میکنه؟،حق با تو بود. وقتی بزرگ شدم فهمیدم راست میگی ، واقعا کی؟
حرف تو هم درست بود جناب آیزاوا،هیچ چیزی بیرحمانه تر از این نیست که بذاریم یه رویا از وسط رها بشه،اولاش که این جمله رو شنیدم و تو رو دیدم فکر کردم یه شخصیت بی رحمی ولی حالا فهمیدم نه ، تو یه استاد وفاداری و خواهید بود
تودوروکی سان،تو مهربون ترین برادری و دلسوز ترینش . هیچوقت فراموش نخواهم کرد که برادری به مهربونی تو کنار تویا بود . هرگز فراموش نکن که میخوای به چه جور آدمی تبدیل بشی، من به این نصیحتت گوش خواهم کرد.
توگای عزیز،تو ویلنی بودی که به شخصه ازش بدم میومد ولی امیدوارم عاشق زندگی بوده باشی،زندگی کرده باشی و به روش خودت مرده باشی؛ روش معمولی خودت .
نانای عزیز ، عضوی عزیز از خانواده شیمورا ، تنها زنی که بهش افتخار میکنم، مرسی که بهمون یاد دادی تو این دنیا،اونایی که میخندن قوی‌ترین ها هستن.
آلمایت عزیز،با اون لبخند زیبا و بی نقص خودت که هیچ کسی نمیتونه به خوبی خودت با اون قلب کسی رو شاداب کنه و پر از امید،من از تو یاد گرفتم تصور کردن رویا چیز بدی نیست؛اما همزمان باید اینو در نظر بگیری که چه چیزی واقع بینانس،مرسی که بهم این نکته ی با ارزشو یاد دادی.
ایزوکو میدوریا ی عزیز ، مرسی که یاد دادی،هرچه تاریکی عمیق‌تر باشه ،نور خیره کننده تر میدرخشه،حق با تو بود ، خوشحالم که حالا متوجه میشم چی میگفتی.
بچه های کلاس a و بچه های مدرسه ua و قهرمانا، مرسی که همیشه کنار مردم بودید و تلاش کردید تا در تاریکی های قلبشون رو با امید درخشان کنید .
لیگ ویلن ها ، مرسی که باعث شدید بفهمم،هر آدم بدی پشت این نقاب بد یه زندگی ترسناک و غیر عادلانه داشته. امیدوارم در هرجا که هستید زندگی شادابی پیش خانواده عزیزتون داشته باشید.
در نهایت
شیگاراکی تومورای عزیز؛
مرسی که بودی تا من بین این همه کارکتر خوب و بد از تو خوشم بیاد
مرسی که بودی
مرسی که زندگیمو رنگارنگ کردی
ولی کاشکی نمیرفتی
با این حال فراموشت نمیکنم.

روزی روزگاری،پسری بود که کوسه ای نداشت ، دلش می‌خواست قهرمان بشه.......... ۲۰۱۶
روزی روزگاری ، قهرمانی بود که بعد از سال ها ، دشمنشو شکست داد .....................۲۰۲۵


مرسی هوریکوشی عزیز؛
تو این خاطراتو ساختی
ازت ممنونم


2025 December
دیدگاه ها (۰)

میخوامدتحردایتدتینبنرحیتنیحری

سلاممممم

رویاها👌وقتی این متن رو خوندم به ذهنم یه تلنگر زده شدکه اگر د...

یاد بگیر با سکوت خوشحال باشی، با تنهایی آروم باشی، و با خودت...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط